Türk Ceza Hukukuna Giriş

5237 Sayılı Türk Ceza Kanunu 1 Haziran 2005 tarihinde yürürlüğe girdikten sonra ceza hukukunu ilgilendiren mevzuatta yapılan yenilik ve değişiklikler birbirini izlemeye devam etmektedir. Son değişiklik yasaları olarak 7 Mayıs 2010 tarih ve 5982 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının Bazı Maddelerinde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun, 22 Temmuz 2010 tarih ve 6008 sayılı Terörle Mücadele Kanunu İle Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun ve 26 Haziran 2009 tarih ve 5918 sayılı Türk Ceza Kanunu İle Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun dikkati çekmektedir. Bu basıda, değişiklik getiren yasa hükümleri, ilgili oldukları ölçüde kitaba işlendiği gibi; kitap tekrar ele alınarak bazı kurumlar yeniden değerlendirilmiş, yeni yayınlar ile yeni içtihatlar da kitaba olabildiğince yansıtılmıştır. Belirtelim ki, yayınlarımızda ve katıldığımız bilimsel toplantılarda sürekli eleştirdiğimiz Terörle Mücadele Kanunu kapsamına giren suçlardan dolayı on beş yaşından büyük çocukların, çocuk mahkemeleri yerine yetişkinlerle birlikte özel yetkili ağır ceza mahkemelerinde yargılanmaları gibi; hükmün açıklanmasının geri bırakılamaması, hapis cezasının seçenek yaptırımlara çevrilememesi ve ertelenememesi şeklindeki düzenlemelerden de 6008 sayılı Yasayla vazgeçilmiş olması hukuk devleti adına sevindirici bir gelişmedir. Öte yandan, 5982 sayılı Yasayla, gerektiğinde Yüce Divan olarak belli kişiler için ceza yargılaması yapan Anayasa Mahkemesinin oluşum biçimi değiştirilmiş, yürütme ağırlıklı olmasının sakıncalarına her vesileyle işaret ettiğimiz Hakimler ve Savcılar Yüksek Kurulunun yapısı (yürütme ağırlıklı konumu korunarak) değiştirilmiş, iç denetçiler düzenlemesi getirilmiştir. Ayrıca, yeni bir kurum olarak bireysel başvuru yolu açılmış, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi kapsamında olan ve anayasal güvence altında bulunan temel hak ve özgürlüklerden birinin ihlal edildiği gerekçesiyle Anayasa Mahkemesine başvurma olanağı tanınmıştır. Söz konusu düzenlemelerin yargı bağımsızlığına, yargının hızlanmasına ve adil yargılamaya ne ölçüde katkıda bulunacağı, önümüzdeki dönemde akademisyen-hukukçu kimliklerimizle takip ederek değerlendireceğimiz hususlar olacaktır.