Temelsizliğin Yüceltilmesi

Cioran'ın "benim filozofum" olarak nitelediği, Bataille'ın "Felsefi bilgimin temelini ona borçluyum," diyerek saygıyla andığı, Sisifos Söyleni'nde Camus'nün uzun uzun adından söz ettiği, 1920'lerin başında Rusya'daki siyasi boşlukta gitgide tırmanan pogrom vahşeti yüzünden ailesiyle ülkesini terk edip ömrünün geri kalanını Fransa'da sürgünde geçirmiş, yazılarıyla konuşmalarıyla Paris'in hatta Avrupa'nın entelektüel mirasında kalıcı izler bırakmış Rus filozof Lev Şestov'dan, özgürce düşünme hilafına sıkı sıkıya sarıldığımız fikri tutarlılığa ve tam da bu tutarlılık temelinde yükselen her nevi düşünce dizgesine, dünya görüşüne, hülasa dogmatizme karşı ödünsüz müdanasız bir oyunbozanlık denemesi...


Şestov, 20. yüzyılın şafağında kaleme aldığı Temelsizliğin Yüceltilmesi'nde, yerleşik ezberlerin, yerleşmek için fırsat kollayan yeni görüşlerin defterini düren amansız birer düşün talimi olarak kurguladığı bu aforizma seçkisinde, felsefenin ve edebiyatın doruklarındaki mabutları bir bir yere çalıyor. Günümüzde "klasikler" yaftası altında pamuklara sarıp toz kondurmadığımız Tolstoy, Dostoyevski, Turgenyev, Gogol, Puşkin gibi büyük Rus yazarların sözleri ve davranışlarındaki çelişkileri ortaya koyarak onlarla kora kor bir hesaplaşmaya girişiyor.


"Başı dönmeye meyilli olmayan" okuru, ağır bir bunalımın ardından şifa bulduğu Alpler'in yamaçlarında haritasız rehbersiz fenersiz yürümeye davet ediyor.