Tehlikeli Masallar

Kimi özledigimi tam anlayamiyordum. Özlem içimi yirtiyordu ama özledigim insanin yüzünü tam seçemiyordum; bir Berrin'i görüyordum, bir Sevda'yi; ikisini bir arada özlüyordum. Bunu, bu tür bir ikilik yasamamis birine anlatmak çok zordu ama sanki birbirlerine yapisip bir bütün olmuslardi aklimda, onlari birbirinden ayiramiyordum. Hangisinin su anda yanimda olmasini isterdim diye soruyordum kendime ve buldugum yanita kendim de sasiriyordum; hiçbirini istemiyordum, hiçbirinin varligi su anda duydugum özlemi dindirmeye yetmeyecekti; aksine aralarindan biri biranda salonda beliriverse, öbürlerine duydugum özlem daha da artacakti. Bir firtinanin içinden geçer gibiydim; o firtinanin içinde, Berrin'in sevisirken inler gibi sordugu soru geliyordu aklima. "Kimdi o yazdigin kadin? Nerede o?" Yalnizlik ve sessizlik beni boguyordu; baskalarinin yanindayken özledigim yalnizlik, ona kavustugum anda öldürmeye basliyordu beni. Simdi çikip birilerini bulsam, daha onlarla konusmaya basladigim an yeniden yalnizligimi özleyecektim. Bunu geçiren tek sey vardi: Sevismek.