Ronak

Di dinyayè de hertist gora şrûten dorberè xwe pék tè. Merivèn rèber, serok. û senatkarèn mezin jì gora hewceyèn zeman û mekan derdikevin, dighèn. Mi lete me şairek mîna Cegerxwìn derxist, ji ber ku Kurdistan hewcedarì wî bû. Ew nèzìkì du sed sai in ku Kurdistan dikele, bo azadî ceng û şer dike û tè pelixandin, Gelè me hewcedarì dengekî bilind bû; Cegerxwìn bû ew deng; wì di sìèrèn xwe da gii? û gazinèn, hèvì û daxwazèn gelè me anî ser zmèn û bilind kir. Bona vè yekè, gelè me jì ji wì ra xwedì derket, dengè wì bû dengè gel... 'Siérèn Cegerxwìn, ìro li çar alî Kurdistanè di bajar û gundan da, di kom û mezran da di dest miellîman û melan, di dest mezin û xort û zarokan da ne. Raman û daxwazèn wì bi vi awayì rû û can digrin, xurt dibin û di riya azadìya gel da rolek mezin dilìzin.'