Melekler de Ölür

Bir yanda “Satirlilar”in yangin yerine dönüstürdügü kâbus sehirlerde harca karilan, öte yanda “Deccal”lerin yakip yiktigi köylerde toprak edilen yasamlar...
Melekler de Ölür kiminin bildigi, kiminin bildigini sandigi birçok yasanmisligi iki ana karakterin yasamindan kesitlerle tekrar düsündürten bir sehir ve dönem romani.
Ilhami Sidar, siirli diliyle 1990'larda Diyarbakir'da yasananlara Gülistan'in, Vedat'in, arkadaslarinin, ailelerinin yasadiklari üzerinden bakmamizi sagliyor, öte yandan ülkenin bir yani yanarken bir diger yaninda yasayanlarin sagir kalma “seçenegi” oldugunu bir kez daha vuruyor yüzümüze; Gülistan'in israrlariyla Istanbul'dan Diyarbakir'a gelen yazar Nejat Marmara, sehri gördükten sonra Vedat'in dizelerini aklindan çikaramiyor:
“Orda
Göbegi çatliyor siirin
Söylemeye varmiyor dilimiz…”