Komün

Paris Komünü, Fransa'da iki buçuk aya yakin iktidarda kalmasina ragmen sosyalizm tarihinin önemli bir deneyimini olusturmaktadir. Louise Michel, içinde aktif olarak yer aldigi Komün'e ve ardindan yasanan yirmi bes yillik bir sürece taniklik etmemizi sagliyor. Michel bu tutkulu hikâyede, önce hapsedilip ardindan Yeni Kaledonya'da on yila yakin bir süre sürgün edilmesine neden olan dramin bütün önemli anlarini günü gününe anlatiyor:Kendimi savunmak istemiyorum, savunulmak istemiyorum, diye haykiriyordu Louise Michel; bütün kalbimle sosyal devrime katiliyorum ve bütün eylemlerimin sorumlulugunu üstleniyorum, onlari çekincesiz kabul ediyorum. Beni generallerin infazina katilmakla suçluyorsunuz, buna söyle cevap verecegim: Onlar halkin üzerine ates açmak istedi; böyle emirleri verenlerin üzerine ates açmakta tereddüt etmezdim.Paris yanginina gelince, evet, ona katildim, Versailles istilacilarina alevden bir barikat kurmak istiyordum; hiçbir suçortakligina girmedim, kendi içimden geldigi gibi hareket ettim. Savas konseyi oldugunu iddia eden, yargiçlarim olarak davranan fakat af komisyonu gibi kendini saklamayan sizden istedigim sey, kardeslerimizin öldügü Satory Alani'dir; toplumdan uzaklastirilmam gerek, size bunu yapmaniz söylendi. Peki! Vali hakli. Mademki özgürlük için atan her yüregin yalnizca biraz kursuna hakki var, ben de kendi payimi istiyorum. Yasamama izin verirseniz, intikam diye bagirmaktan vazgeçmeyecegim ve kardeslerimin intikamini af komisyonunun katillerinden isteyecegim. Ifsaatlarinin zenginligi ve dogrulugu, Komün ve aktörleri hakkindaki bu metni olaganüstü bir belgeye dönüstürürken, üslup özellikleri ve gücü ise bu dokunakli tanikligi klasik politik edebiyat seviyesine yükseltiyor.(Tanitim Bülteninden)