Kevsername Ab-ı Hayat Bab-ı Küfür

ayaza örtülenmiş düş kırığı hüzünlerle yamalanmışım geceye. yüzüm bir dargınlığa çalınmış.. eksiğim biraz.. biraz da uzak… yalanım yok, kendimden çalınmışlığım kemiriyor yüreğimi.beynim çark dağıtıyor karmaşaya.bedenim ürperti bir çığlık..kime dokunsam, ellerimde kalacakmış gibi, öyküsündeki taşınmazlık..kime baksam, gözlerime okyanuslar doluşacak gibi oluyor..ben kendimdeki dünyaya galabe gelememiş yitik bir kent gibiyim. her soru adressiz bir viranedir, dimağımın yankısında. gidilecek yer, keşfe zorlanan sonsuzluğun gömütünden öte, ne olabilir ki…