Kar Yağar Gül Üstüne

...Duyduğum ilk mavi güllü türküydü. Doğrusu biraz garibime gitti. Bununla beraber beni asıl şaşırtan Bedrettin'in sesindeki kahır oldu. Bir ses, ancak bu kadar kahırla yüklenebilirdi. Bir sesteki kahır, ancak bu kadar ciddi olabilirdi. "Öldür beni." derken kahır, düpedüz bedduaya dönüşüyordu. Ve titriyordu sesi. Bu türkü kuru bir bestekarlık hevesinden doğmuş olamazdı. Mavi gül, henüz her gül bahçesine girememiş gerçek mavi gül olamazdı...- Bu gülü sana getirdim.Sesi ne güzeldi. "Bedrettin" demesi, "sana" demesi ne güzeldi.Bedrettin, Mesude'nin uzattığı kırmızı gülü aldı. Teşekkür mü etmeliydi? Teşekkür çok basit olurdu. Basit olmayan bir şey söylemeliydi. Basit olmayan bir şey aradı. Bulamadı. Basit olmayan, Mesude'nin verdiği bir kırmızı gül karşısında basit kalmayacak tek söz bulamadı. Belki susmak basit değildi... Sustu...