Gulen Şoran

Las, nuxuriye VVisû Axa, piştî pazdeh salan û di salvegera mirina xwe de vedigere. Gund eynî gund e, mal eynî mal e. Li deriye hevvşe dide."- Ew kî ye?- Las, küre ve male.Pîrejine sere xwe hilda û li bejn û bala wî nerî. Ji tiliya piye wî ya mezin heta sere wî. Hingî nerîna xwe guhast ser sîbera wî ya direj bi dîvvare pist derî ve. Sîbera Las se caran şikestibû. Ya yeke di hela di navbera erd û dîvver de. Ya duyem di nava deriye vekirî ye odeya li hember we odeye heta ser sînga wî sîbera wî daqurtandibû. Ya seyem li hela bane odeye. Pîrejine rûye xwe tirş kir. Dibe ku di ber xwe de gotibe:- Ev zilame xwar û zirav kî ye?- Tu min nas nakî? Las im, küre mezin ye VVisû Axa. Küre te.Di we deme de pişta pîrejine le bû. Penceya bezariye dile we guvaşt. Avvireke sivik le da û got:- Las berî çend salan mir.He jî girnijîne rûye Las bernedabû.- Le ez sax im û vegeriyame. Bi reçika xwîna xwe de vegeriyam. Pîrejin ji ve gotine neveciniqî. "Tu vegeriyayî?" bi çav ev pirsiyar rûbirûyî wî kir. Las bi vvateya "Tu cima vegeriyayî?" vvergirt.- Vegeriyam da ku kûçiken vvelate min bi ser min de bireyin. Da ku kûçiken vvelate min zenda linge min bigirin."Çend rojen li male ji 15 salen şer û esarete jî xirabtir in. Ewqas xirab in ku ne kur dixwaze de, ne jî de dixwaze kur bibîne; jin û mer, bira û bira, kur û bav, kes naxwaze hev bibîne, kes nikare li rûye hev binere. Las gerek e biçe...