Gezginler

Arkadaslarimin kariyerleri, düzenli iliskileri, evleri ve aileleri vardi. Tanidigim herkes evlenirken ben uzun zamandir sevgilim olan kadindan ayriliyordum. Sonra o da evlendi. Kendimi yalniz hissediyordum. Hâlâ kendimin normal, dünyanin ise aklini kaçirmis oldugunu düsünüyordum. Buna ragmen zaman içinde arkadaslarimin her iki konuda da tam tersini düsündüklerini fark ettim. Dünya –bizim Batili dünyamiz– aklini kaçirmisti. Kariyer ya da emekli maasi konusunda istekli olamiyordum. Bir kivilcima, bir mücadeleye, bir ideale ihtiyacim vardi. Çevremdeki toplum ise toplum olma konusundaki ortak amacindan sasmisti. Gelecek, bir sonraki yilin bilançosundan daha fazlasini ifade etmiyordu. Tam anlamiyla “dogal olmayan” bir topluluk hâline gelmistik. Çocuklar bir agaca bile tirmanmadan, takimyildizlari ögrenmeden büyüyorlardi. Yasamanin mutlulugunun en küçük kirintisini dahi kaybetmis ve bunlarin yerine IKEA'dan aldigimiz kolaylikla monte edilebilen gardirop ünitelerini koymustuk.
Dünya bok gibiydi ve bu dünyada yasamaya devam etmek için hiçbir amaç ya da takip edilecek hiçbir yön bulamiyordum.
Belki Güney Amerika'da bir tane bulurdum.
Eglenceli, üzücü, sarsici yönleriyle Gezginler; Güney Amerika'nin firtinali tarihinde yol alan güncel bir yolculuk. Beat kusaginin ruhunu bünyelerinde tasiyan üç kafadarin Peru'dan Ekvator'a, Bolivya'dan Kolombiya'ya uzanan yolculuklari Motosiklet Günlükleri'ni hatirlatiyor.