Bu Çocuk Kimin? "En Çok Oğullar Birikir"

Bu kitap sana çocuk...Düştüğün sokaklara...Kanamış ve kuruyup kabuk bağlamış diz kapağı yaralarına...Tırmandığın ağaçlara...Bu kitap sana çocuk...Yüksek ateşle yandığın gecelerde, annenin başucunda sabahladığı telaşa vebitkinliğe...Yoksulluğuna...Yoksulluğu mecburen sevmene...Bu kitap sana çocuk...Adını bilmeyen büyüklerin, her seferinde sana 'küçük' diye seslenmesindenhoşlanmamana...'Üstü kalsın' jestlerinin yapıldığı bakkala, manava gönderilişlerine...Yeni bir ayakkabı alınırken 'bak sıkıyorsa söyle' demekle yetinmeyip,eğilip ayakkabı ucunu yoklayan babana...Kardeşinle paylaşamadığın; kalem, gofret, oyuncak ve daha ne varsapaylaşmaya şimdi hazır olmana...Bu kitap sana çocuk...At arabalarının, kamyonetlerin arkasına takıldığında 'abi takılan var,takılan var' diyen haylaz arkadaşlarına...Misafirliğe gidildiğinde örneğin, ev sahibinin çocuğu kahve içmek istediğinde,sen kahveyi sevmesen de, o içiyor diye illaki kahve içmek isteyişine...Ve her misafirlikte kafanı muhakkak çarpacak bir sehpa veyahut masanınsivri köşesini bulmana...Bu kitap sana çocuk...Aşık olduğunda, en çok kendinin aşık olduğunu zanneden budala tavrına...Leyla'yı, Mecnun'u hiçe saymana...Gidenin arkasından hep öylece kalmana...Bu kitap sana çocuk...Sana...