Bese

1981'de Nurhak daglarinda vurulan Bese Unus'un yasam öyküsüdür. Bese düzlüge birakildiginda, Oli Baba yamaca inip ona dokunmak istemis ancak askerler tarafindan engellenmisti. Bese'nin götürülecegi sirada ise hizla kayalik tepeye çikip ne kadar mum varsa hepsini birden yakmis, ufukta kaybolmak üzere olan araçlara bakarken, gözyaslari ak sakallarindan süzüldügü sirada elini kaldirmis Bese'ye sesleniyordu: - Git Bese, git. Ama gecikmeden yine gel... Çünkü bu dibi kararmis dünyanin ve ruhu kararmis insanlarin senin gibilerinin isigina ihtiyaci var... Sen gözyaslarimiza bakma, her ne kadar acimiz derinse de gururumuz da onunla birliktedir çünkü sen bizimle yasadin... Ve biliyoruz ki sen yalniz yaptiklarinla degil, aydinlik ruhunla da yasamaya devam edeceksin, iyi insanlarin bedeninde ve iyi islerde yeniden yeniden dirileceksin. Git ama o parildayan isiginla yine gel. Araç konvoyu bir tepeyi dönüp gözden kayboldugu sirada Oli Baba bu kez bulutlarin arasinda parildayan günese dönüp iki elini kaldirdi ve çok eski bir duayi mirildandi: - Ey bize yasamimizi veren yüce varlik, biz senin parçaniz, sen ise bizim aydinligimizsin. Iyilikleriyle sana yücelmeye çalisanlarin düsüncelerine dogruluk, sözlerine güzellik, islerine saglamlik ver