Başkaları İçin Ağlayabilmek

Kalbin inanç, sevgi, sefkat, merhamet, incelik gibi pozitif yönelisler üreterek olusturdugu alana özel bir adla gönül diyoruz. Gönül kavrami olumsuz duygu ve yönelislere yabancidir. Buna göre, inkarin, kinin, nefret ve düsmanligin ortaya çiktigi yer olarak kalbi gönül diye niteleyemeyiz. Insan'in, kendi içindeki "büyük alem"in farkina varmasi, gönül dünyasinin gelismesine firsat vermesi, zemin hazirlamasi ile mümkün olur. Bütün ahlaki degerler bu amacin hizmetkarlaridir. Bunu basarabilenlere gönül insani diyoruz. Gönül insani denince kisinin hemcinsleri ile çevresi ile varlik alemi ile iliskileri ön plana çikiyor. Çünkü sevgi, sefkat, merhamet, affedicilik gibi gönül dünyasi yansimalari bu harici unsurlar üzerine düstügü zaman bizi varliklarindan haberdar edebiliyorlar. Yani gönül bir cevher, bir isik kaynagi ise dis çevre onu yansitan bir hayvandir.