Başka Bir Eğitim Hikayesi

Yaşamak ve öğrenmek, birbirlerine öylesine bağlılar ki ikisinin de hakkını vermek gerekiyor. Doğal ve tarihsel tüm zaman ve uzamların bir öğrenme/deney ilişkili olduğunu fark ettiğimden beri kendimi kâh öğrenen kâh öğreten uğrağında buluyorum. Deneyimlerime göre, tüm algı ve duyular aracılığıyla öğrenme ve öğretme ilişkisi bir iç içelik, yani etkileşim içinde yaşanıyor. Çekirdek aile, komşuluk ilişkileri, okul, hastane, işyerleri, sokaklar, kütüphaneler, müzeler, meydanlar öğrenme imkânının olduğu alanlar/ilişkiler. Verili koşullarda politik bir mekân olarak okullar, öğrenme ve öğretme ilişkilerini yüzeyselleştiren, anlamı azaltan, etkileşimleri dağıtan, karşılaşmaları azaltan, bir zekâyı diğerine bağlayan mekânlar olarak işlev görüyorlar. Bu yüzden okullar, genç bedenlerin kendilerini nasıl geliştirebileceği sorusundan giderek uzaklaşıyor. Ne var ki bu sorunun yanıtının peşine düşmek gerek.